.-"Η πιο ωραία είναι η εποχή που οι σοκολάτες λιώνουν στα περίπτερα."

.Έκοψα την εικόνα σου,

ύστερα την κόλλησα σε μια δική μου, παιδική.
.Για μια στιγμή πείστηκα πως σε ήξερα από παλιά.

.-"Όταν λείπεις δημιουργώ δικές μου αναμνήσεις, ψεύτικες."
Χθές, ας πούμε, είδα τη μάνα σου -σχεδόν νεκρή- στο κρεβάτι του νοσοκομείου.
Και εσύ έκλαιγες
και ήσουν όμορφος, όπως σε θυμάμαι,
με τα σημάδια που σου άφηνα στο στέρνο,
ένα τσιγάρο στο στόμα,
και εκείνο το βλέμμα,
το διερευνητικό,
περιμένοντας να δεις τι θα πω, αν θα γκρινιάξω.
.Άμυνες.

.Την κοιτούσες και της έλεγες κάτι που στην πορεία ξέχασες.
Εκείνη έδειχνε χαρούμενη. Ζήλευα,
μα το κατάπια όπως κατάπια και όλα τα σημειώματα,
τις φωτογραφίες,
τις λίστες για τα ψώνια
και τα πόστ-ιτ.
.Ζήλευα.

.Όπως και νά'χει, να ξέρεις,
τον Ιούνιο αποφεύγω,  ακόμα, τα περίπτερα.

.φανταστικοί έρωτες

.Κάποτε έφυγες.
Και εγώ κοιμήθηκα με αναμνήσεις,
που η καινούργια σου καθημερινότητα έσβησε.

.Στο είχα αναφέρει, θυμάσαι;

.Θα με συστήνεις και θα λες,
"Μ'αυτόν είχα μια σχέση, ερωτική".
Και ας σου ζήτησα να μην το κάνεις...

.Θυμάσαι;

.Το πρωί ξυπνούσα πάντα πριν τις εννιά
για να σε δω να κάθεσαι στον καναπέ.
Το φως που έμπαινε απο την μπαλκονόπορτα σε κολάκευε.
Και το φως απ' τα λαμπιόνια στο δωμάτιό σου,
και ας σου έλεγα πως μοιάζεις γέρος.

.Κάποτε οι μπούκλες σου μεταμορφώθηκαν
σε κάτι απροσδιόριστο.
Μετά ξυρίστηκες,
άλλαξες πουκάμισο
και το αποσμητικό σου σταμάτησε να μυρίζει.

.Ύστερα έφυγες.

.μείνε. απόψε...

.-Θα μείνεις μαζί μου απόψε;

.-Θα καθίσω μέχρι να σε πάρει ο ύπνος...Μήν ανησυχείς.

.-Μείνε μαζί μου απόψε...

.-Σσσσς...Κοιμήσου τώρα. Σε λίγες ώρες δουλεύεις...

.βαριά, εφήβική φλυαρία

.”Τα αστέρια δεν θα δακρύσουν ποτέ για τους ανθρώπους”

είπε κάποια στιγμή, στα δεκαπέντε.

Ύστερα έφυγε 

και άφησε πίσω του ένα άρωμα βαριάς φλυαρίας.

.”Την Άνοιξη, οι αλλεργίες με σκοτώνουν”

Ακόμα και έτσι, εγώ τον θυμάμαι προβληματισμένο.

Πώς να τον κατηγορήσεις, όμως, όταν κάποιες στιγμές 

τα δόντια του μεταμορφώνονται σε καθρέφτες;

.Έχεις περάσει πολλές ώρες να τον παρηγορείς και δέν σου πάει η καρδιά…

.-Μερικές φορές νοιώθω σαν να με έχεις προγραμματίσει για να αποτύχω…

.-Οι ασπίδες ήταν, πάντα, το φόρτε σου.

.-…σάν να με γέννησες πάνω σε έναν ψηλό τοίχο, τόσο ψηλό που δέν μπορώ να πηδήξω κάτω και, ενώ βλέπω απο κάτω μου τί γίνεται, μένω εγκλωβισμένος να κοιτάω…ούτε που ξέρω τί λέω.

.-Έλα.Ηρέμησε.Βγάλε τα ρούχα σου και βάλε κάτι πιο χαλαρό. Πέρασε η ώρα, πήγαινε για ύπνο.

.-Σε σιχαίνομαι.

.-Καληνύχτα, μωρό μου. Η Μαμά είναι κουρασμένη…….

.θα την βρείς στον κήπο

.Ψάξ’ την στον κήπο,

πάνω στα κουτιά με τις πλαστικές μπογιές,

χρώματος μιας κάποιας έξαρσης, καλλιτεχνικής.

.Θα καταλάβεις

.Η ομπρέλα ήτανε κάποτε κόκκινη,

το καροτσάκι είχε ρόδες απο χρυσό και οι πόρτες πόμολα

.Και άν δεν με πιστεύεις, ψάξ’ την στον κήπο

.καφές φίλτρου

.Μου άρεσε που περπατούσε ξυπόλυτος,

που πρόφερε τον ήλιο με -γ-

και που έπινε καφέ “φίλτρου” και ποτέ “γαλλικό”…

.Είχε τα πάντα οργανωμένα.

.Εσωτ. Διπλός Καναπές -Νυχτα

.Σηκώνει στο χέρι του το τηλεκοντρόλ και αλλάζει κανάλι με μια περιοδικότητα υπολογισμένη.

.“Λίγα κομμάτια απο κίτρινο χρύσό έχουν μείνει”, 

φώναξε η τηλεπαρουσιάστρια!

.Και η κίνηση συνεχίζεται!
“…η Κυβέρνηση…”, “…μια κουκουβάγια…”, “…άλλη λάθος κίνηση…”
"…κερδίζοντάς έτσι την πρώτη θέση…”, “…στο έγκλημα…”, “…περισσότερα…”
“…στις ειδήσεις…”!

.Νέα, Νέα, Νέα