Τα Πατριωτικά ή Πώς Ξανάρχισα το Κάπνισμα

Κάποια Κυριακή ξύπνησα και το μάτι μου ήταν πρησμένο. Ήταν η περίοδος που είχα κόψει το κάπνισμα και ξυπνούσα κάθε μέρα στις 7 για πρωινό τρέξιμο. Αναρωτήθηκα γιατί. Δεν θυμάμαι να είχε μπεί τίποτα μέσα το προηγούμενο βράδυ και απο τότε που πέταξα το τελευταίο πακέτο τσιγάρα, η ατμόσφαιρα στο σαλόνι ήταν τόσο καθαρή που δεν δικαιολογούσε τον ερεθισμό μου. Έφτιαξα πρωινό και ξεκίνησα τις κρύες κομπρέσες. Καμία βελτίωση. Στη συνέχεια, και ύστερα απο παρότρυνση κάποιας θείας κάποιου φίλου, έφτιαξα χαμομήλι. Με βεβαίωσε τηλεφωνικώς πως αν βουτούσα τις κομπρέσες σε χαμομήλι το μάτι μου θα ξεπρηζόταν. Ψέματα.

Μιας και είμαι απο τη φύση μου ανυπόμονος και η κορτιζόνη έχει αποδειχθεί στο παρελθόν σωτήρια σε παρόμοια ζητήματα, είπα να πάω στο φαρμακείο. Έβαλα μια μπλούζα που ευωδίαζε μασχάλη και τις πιο βρώμικες κάλτσες μου και κατηφόρισα. Πρέπει να ξέρετε πως το μεσημέρι ο ελληνικός ήλιος είναι τουλάχιστον ανυπόφορος και με το μάτι μου στην κατάσταση που ήταν, αντι να υποφέρω αποφάσισα να περπατήσω στη σκιά, κολλητά στις χαμηλές πολυκατοικίες της Αθήνας.

Τον Αύγουστο στην Ελλάδα, και για ευνόητους λόγους, όλα τα παράθυρα είναι ανοιχτά και ώς αποτέλεσμα ένας επίδοξος ηδονοβλεψίας σαν εμένα μπορεί να σκοτώσει αμέτρητες νεκρές ώρες παρακολουθώντας και ακούγοντας τις ζωές των γειτόνων, που βρίσκονται, σχεδόν πάντα, μερικά βήματα πριν τη θερμοπληξία.

Εκείνη τη μέρα, και για κάποιον παράξενο λόγο είχαν όλοι πιάσει να μιλάνε για θέματα πατριωτικά. Ίσως γνωρίζετε μεχρι τώρα πως στην κλίμακα "πατριώτης" παίρνω περίλαμπρα μηδέν και σίγουρα μπορείτε να καταλάβετε την ενόχλησή μου. Τρείς-τέσσερις είχαν, μάλιστα, κρεμάσει και την ελληνική σημαία απο τα παράθυρά τους, ίσως ως σύμβολο υπερηφάνειας. Και λέω ίσως, γιατι ξέρω πολύ καλά πως όλοι τους είχαν παιδιά στο εξωτερικό. Τί είχε όμως συμβεί;

Δυο μέρες πρίν, ο δίμετρος αρχιλοχίας της οδού Ηπείρου έκανε όλο το μεσημέρι έρωτα στην αδιάφορη γυναίκα του με ανοιχτά τα παράθυρα. Απ´ό,τι είχα καταφέρει να δώ η κυρία απολάμβανε δεόντως την όλη διαδικασία και απο ό,τι κατάφερα να ακούσω, ο κύριος μάλλον κάτι έκανε πολύ σωστά. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, την απογοήτευσή μου όταν περνώντας απο το μπαλκόνι τους, τους άκουσα να τσακώνονται για θέματα πολιτικά. Μα τί έγινε; Γιατί τους έπιασαν όλους τα πατριωτικά τους, την ίδια Κυριακή;

Τελος πάντων, κατάπια την καλοκαιρινή μου έξαψη και πλησίασα προς το φαρμακείο. Προς μεγάλη μου έκπληξη, και φτάνοντας στην είσοδο, είδα μια υπερμεγέθη σημαία να κρέμεται απο την μία μεριά της εισόδου ως την άλλη. Το γεγονός μου φάνηκε πρωτόγνωρα εξοργιστικό και εισήλθα έτοιμος να ζητήσω τον λόγο και να λήξω μια για πάντα τις σημερινές μου απορίες.

Ω, μα τί πάθατε στο μάτι σας, με ρώτησε η φαρμακοποιός. Την κοίταξα. Κάτι απροσδιόριστο στο πρόσωπό της με έκανε να νοιώσω έναν υπέρμετρο εκνευρισμό. Τίποτα, απάντησα, και βγήκα έξω. Γυρνόντας προς το σπίτι έκαιγα απο τον πυρετό. Παρ´όλα αυτά αρνήθηκα πεισματικά να επιστρέψω στο φαρμακείο.

Περπατώντας μέσα στη μέση του δρόμου, προσπαθούσα να μπλοκάρω τις φωνές απο τα σπίτια. Χρειαζόμουν κάτι για να χαλαρώσω.
Έφτασα στο σαλόνι μου, έβγαλα ένα κρυμμένο πακέτο τσιγάρα απο πίσω απο τους καναπέδες και ξανάρχισα το κάπνισμα.